In mijn vrije tijd ben ik graag in het bos; om te wandelen of te fietsen. Afgelopen week had ik weer lekker de tijd om te fietsen. We besloten de MTB route bij de Loonse en Drunense Duinen te fietsen. Wat is dat een prachtige omgeving en een super mooie route.
De route heeft veel kombochten. Al vaker werd mij geadviseerd om in de bocht mijn knie naar buiten te doen om zo beter de bocht door te komen. Iets wat mogelijk vanzelfsprekend is als je het gevoel er voor hebt. Ik heb blijkbaar dat gevoel niet dus ben afhankelijk van ‘een maniertje’, een strategie.
De door anderen aangereikte strategieën zorgde ervoor dat ik te veel moest nadenken op het moment zelf terwijl er eigenlijk niet echt de tijd voor is.
Afgelopen woensdag lukte het ineens!!
Zonder na te denken over wat links of rechts is, zonder nadenken over welk been in welke bocht juist opzij moet of niet… maar een manier die voor mij het meest passend is. Als de bocht naar een kant gaat, doe ik ook mijn knie die kant op. Oh wat lijkt dat vanzelfsprekend maar voor mij kostte het altijd te veel denkwerk omdat ik te druk was met nadenken over links en rechts.
En zo werkt dit ook bij spelling. Er zijn vaak meerdere strategieën die hetzelfde zouden kunnen doen bereiken. Op school leren ze een en dezelfde strategie aan die hoort bij de methode. Maar past deze strategie ook bij jouw kind?
Bij de behandeling van jouw kind ga ik samen met hem/haar kijken naar de manier die wél bij jouw kind past, de strategie die wél ervoor zorgt dat het jouw kind lukt de regel toe te passen.
En wat is het mooi om te zien als we zo’n manier hebben gevonden. Ik zie vaak opluchting, een ooohhh, een kwartje dat valt. En daarna een enorme last dat van de schouders valt. En zo’n moment kan ik alleen maar gelukkig zijn, want dat is waar ik het voor doe!
En op de MTB had ik van de week ook even zo’n momentje; het lukt me nu wél.
Wat fijn!
Comments